Tijdens een dag lesgeven wordt er heel wat van je gevraagd. Dat weet elke leerkracht! (Neen, we gaan niet zeuren over hoe-moeilijk-het-soms-allemaal-is!)
Je lessen moeten gezien zijn, boeken verbeterd, ruzietjes opgelost, ...
Nu, bij de start van het nieuwe schooljaar moeten routines nog geoefend worden, boeken uitgedeeld (en gekaft), je agenda weer ingevuld, de gemiddeld 25 kinderen willen weten waar ze hun boekentas, brooddoos, drinkbus en 10-uurtje mogen zetten. Waar hun werk verzameld moet worden, waar ze de slijper vinden en waar ze dat potlood kwijt kunnen dat ze gevonden hebben, wanneer ze naar buiten mogen om stoom af te laten (oh nee, dat heet speeltijd).
Je was goed voorbereid op deze dag (en ook de volgende hoor!) maar toch loopt je batterij langzaam af.
Er zijn zoveel dingen-van-het-leven die elke keer opnieuw tussen je goed-geplande lessen sluipen. Heel langzaam, bijna ongemerkt voel je dat je energielevel daalt.
Wat doe jij om dit fenomeen tot een minimum te beperken? Weet jij hoe je je batterijen weer kan opladen?
Ook tijdens de dag? Jawel hoor!
Alle blije snoetjes tijdens het binnenkomen, een tekening van een leerling, een bloem die onderweg naar school geplukt werd, een zucht na een moeilijke les, zweetdruppels op een voorhoofd tijdens een toets (die dan heel goed gemaakt werd), een 'oh juf, ik snap het hoor!' door de klas geroepen, een ouder die dankjewel komt zeggen, een collega die komt helpen bij een brandje, ...
Dit allemaal zorgt voor extra energie!
Is het jullie opgevallen dat al deze energie-gevers vanuit de omgeving komen?
Wist je dat je zelf ook kan zorgen voor je energie-toevoer? Hoe je dat doet?
Door je te focussen op dat wat goed gaat, te genieten van je dag en de dingen die je doet.
(ik noem het soms wel eens 'mijn glundermomenten')
De laatste jaren heb ik gezocht, gevonden, geobserveerd en geoefend in mijn energielevel aan te vullen en te bewaken. (neen het lukt me nog niet altijd perfect, dus ik oefen ook elke dag!)
Ik weet wat ik nodig heb om van mijn passie die ik heb om kinderen te laten groeien, te genieten.
Ik vond technieken die ik uitprobeerde en nu bijna dagelijks gebruik. Ze zijn een soort van routine geworden, zoals ademen.
Eén van de dingen die mijn batterijen doen opladen is het delen van kennis...
Mijn hart gaat sneller slaan als ik mijn Glundervirus mag doorgeven, anderen mag laten zien hoe ze zelf kunnen glunderen én hoe ze dit ook kunnen implementeren in hun klas.
Net als liefde en plezier creëer je meer glunders door ze te delen.
Dan gaan we terug naar de klas, want daarover ging het. Ik maak mijn kids een glunder-deelgenoot.
Ik leer hen glunders zien, wat ze kunnen doen om anderen te laten glunderen én daarna hoe ze zelf kunnen glunderen.
Dat is precies hetzelfde traject dat ik ga met de GlunderGroeiGroep.
Spreekt dit jou ook aan? Wil je meer informatie? Wil je graag meedoen maar krijg je dit niet meer ingepast op 31 augustus? Geen probleem! Mail me even want bij voldoende belangstelling wil ik wel een tweede groep starten.
Reactie schrijven